Тўгри фикирлашни ўрганинг бу кизик

Қадимги Хитойда турмушга чиққан бир қиз ерининг уйида яшаб, унга ва онасига хизмат қилиши керак еди.

Шундай қилиб, тўйдан кейин, қиз қайнонанинг доимий таъқибларига дош бера олмади. Ундан халос бўлишга қарор қилди.

Қиз отасининг дўсти бўлган ўсимлик сотувчига борди. Қиз унга деди:

– Енди қайнонам билан яшай олмайман. У мени ақлдан оздиряпти. Менга ёрдам бера олмайсизми? Мен яхши ҳақ тўлайман.

– Сиз учун нима қила оламан? – деб савол берди сотувчи.

– Менга заҳар сотишингизни хоҳлайман. Мен қайнонамни заҳарлаб, барча касалликлардан қутуламан – деб жавоб берди қиз.

Кўп ўйлашдан сўнг, ўсимлик сотувчи шундай деди:

– Яхши, мен сизга ёрдам бераман. Аммо иккита нарсани тушунишингиз керак. Биринчидан, қайнонангизни заҳарлай олмайсиз, чунки одамлар нима бўлганини билиб оладилар. Мен сизга уни аста-секин ўлдирадиган ўсимликларни бераман ва ҳеч ким уни заҳарланган деб ўйламайди. Иккинчидан, ниҳоят шубҳаларни бартараф қилиш учун, сиз ғазабингизни тинчлантиришингиз, уни ҳурмат қилишни ўрганишингиз, севишингиз, тинглашингиз ва сабр—тоқатли бўлишингиз керак. Кейин ўлимидан сўнг ҳеч ким сизга шубҳа кўзи билан қарамайди.

Қиз ҳамма нарсага рози бўлиб, ўтларни олиб, қайнонининг овқатига қўшишни бошлади. Бундан ташқари, у ўзини назорат қилишни, қайнонасини тинглашни ва унга ҳурмат кўрсатишни ўрганди. Қайнона келинининг қандай муносабатда бўлганини кўриб, қизни бутун юраги билан севиб қолди. У ҳар кимга, унинг келини енг яхшиси, деб айтар еди. Олти ой ўтгач, уларнинг муносабатлари ўзгарди, она ва қиз каби яқинлашиб қолишди.

Кейин қиз бир куни ўша сотувчига келиб:

– Худо ҳаққи, илтимос, қайнонамга берган заҳардан қутқаринг. Мен уни ўлдирмоқчи емасман. У енг яхши қайнона бўлди ва мен уни яхши кўраман.

Ўсимлик сотувчи табассум қилиб жавоб берди:

– Хавотир олманг, сизга заҳар бермадим. Мен сизга нима берган бўлсам, бу фақат зираворлар еди. Заҳар сизнинг онгиздадир ва сиз уни ўзингиз йўқ қилдингиз!