Кизлар нимани хохлашади еркаклар кўрсин буни кўриб ҳайрон қоласан киши бу кизик
Кизлар ва еркаклар ўртасидаги муносабатлар жуда мураккаб ва динамик бўлади. Психологларга муаммоларни ҳал қилиш ёрдам берадиган бир неча умумий маслаҳатлар бериш жуда қийин, чунки биз ҳар хилмиз ва турли вазиятларга бошқача қараймаиз.
Лекин биз еркакларга аёлини бир оз бахтли қилиш ва хурсанд бўлишига ёрдам берадиган 4 нарсалар ҳақида гапиришга қарор қилдик.
Севгилингизни исми билан чақиринг
Балки кўп йигитлар бунга норози бўлишлари мумкин, лекин ишонинг кизларга “қуёнча, асалим ва жоним” емас, балки унинг исми билан чақирганиз кўпроқ ёқади. Бу айниқса ким ўз муносабатлар бошида бўлганлар ва яна ноёб исмларни танламаганларга тегишлидир.
Учрашувларгакеч қолманг
Албатта, зарур бўлса ўз йигитини кутиш учун тайёр бўлган кизлар бор, лекин кўпинча кизлар ва кизлар унақа емас. Кизлар еркак вақтида келса, у камида нияти жиддий еканлигини билдиришини англатади ва барқарорлик ҳиссини яратади.
Ҳар доим ваъда устидан чиқинг
Сўзлар ҳаракатларсиз ҳеч нарса дегани – бу бўлган ва ҳар доим бўлади. Балки, еркак учун айтилган гап муҳим емас деб кўриниши мумкин, лекин аёл буни еслаб қолади ва баъзи хулосалар қилади, масалан “бошида у бундай кичкина нарсада мени алдаган бўлса, тўйдан кейин нима бўлади?”
Аёлингизни тингланг
Кизлар еркакларга нисбатан кўпроқ гапиришни яхши кўришади, чунки улар барча турли кичик нарсаларга еътиборли ва буни севгилисига йетказиб беришга ҳаракат қилишади. Баъзан еркаклар бу сафсатадек кўринади, лекин еътибор билан тингласангиз, аёлингиз сизга жуда муҳим бўлган нарсаси йетказишга ҳаракат қилаётганини тушунасиз.
Бахтли бўлишга рухсат бермаган одам
“Менинг орқамдаги одамларни кўрасизми? Уларнинг ҳаммаси ишларга югиришадилар, ҳеч нарсага еътибор бермайдилар. Баъзан кундалик ҳаёт бизни тортиб кетади, биз ҳаётнинг гўзаллигидан баҳраманд бўлиш учун бир лаҳза тўхташни ҳам унутамиз.
Биз ҳақиқий зомбига айланамиз. Кўзларингизни кўтаринг ва қулоқлардан наушникни олиб ташланг. Йўловчига салом беринг ёки касал бўлган одамга далда беринг. Кимгадир ёрдам қўлини чўзинг. Ҳар кунни охирги кун каби яшанг.
Бир неча йил олдин даҳшатли руҳий тушкунликда едим. Бу ҳақда ҳеч кимга айтмадим. Уни йенгиш учун ўз йўлимни топишим керак еди. Ва мен тушундим: бахтли бўлишга йўл қўймаган киши – МЕНМАН.
Биз яшаётган ҳар кун, қимматбаҳодир. Келинг, бу ҳақиқатга мос келайлик. Ертанги кун келади деганга ҳеч қандай кафолатлар йўқ, шунинг учун бугун яшашни бошланг! Умид қиламанки, сиз мазкур мақола билан бўлишасиз ва ушбу байрам кунларда бир оз кўпроқ севги бўлсин! “
Шарқий масал: “Олтин ва Гуруч”
Инлеи кўли соҳилида истиқомат қилувчи одамлар далада ишлашни истамаган вақт бўлган. Улар ҳунармандчилик ва савдога кўпроқ қизиқишган. Бунинг сабаби, йернинг катта қисми сув билан тўлиб тошган ва қуруқ жойлар жуда кам қолган еди.
Ўша узоқ вақтларда солиқ йиғувчиси кўлда жойлашган мамлакатни бошқариб турди, мамлакат ҳукумати далаларни кенгайтириш ва гуруч екишга буюрди, токи бутун мамлакатни боқиши учун. Лекин Инлейнинг аҳолиси савдо ва ҳунармандчилик билан шуғулланишни давом еттирди. Гуруч озгина екилди ва у фақат икки ой давомига йетар еди.
Солиқчи жуда хафа бўлиб, ваҳимага тушди. Бир куни у кўлнинг иккита аҳолисини, бой савдогар ва камбағал деҳқони чақирди. Иккаласини ҳам ҳурмат билан кутиб олди ва сўради:
– Дунёдаги енг муҳим нарса нима – олтин ёки гуруч?
Бой савдогар шундай жавоб берди:
– Дунёда олтиндан кўра қимматбаҳо нарса йўқ. Олтин паст одамни муҳим қилади. Агарда олтин бор бўлса, у шарафга ега, куч-қудратга ега, қониқиш билан яшайди. Мен олтин олдида таъзим қиламан.
Камбағал деҳқон шундай жавоб берди:
– Бизнинг дунёмизда гуручдан кўра ҳеч нарса муҳим емас. Барча тирик жонзотлар ўзларининг ризқ-рўзларидан фойдаланишади. Биз, одамлар, гуруч истеъмол қиламиз. Ундан бизнинг соғлигимиз ва кучимиз бор. Яна гуручни екишимиз керак. Шунда очлик ва еҳтиёж бўлмайди. Мен гуруч олдида таъзим қиламан.
Солиқ йиғиштирувчи қовоғини солди. У ўзи деҳқон тўғри еканлигини тушунди, лекин у савдогарни ишонтиришни хоҳлади.
– Шундай қилиб, сиз учун олтин муҳим, сиз учун еса – гуруч. Сизнинг нутқингизда ҳеч қандай келишув йўқ ва солиқчи жаҳл билан ўрнидан турди. Мен ҳам тўғри йечимни тополмаяпман. Шундай қилиб, йетти кундан кейин оилангиз билан бирга келишингиз керак. Сиз учун енг муҳим бўлган нарсаларни ўзингиз билан олинг. Ҳаётни ўзи сизни ҳукм қилсин!
Бу билан у иккаласини ҳам қўйиб юборди. Уларнинг ҳар бири ўз уйига қайтди. Ҳаммаси келишга тайёргарлик кўришга киришди. Олтинни қадрлайдиган бой одам олтин, ҳалқаларни, билагузукларни, сирғани йиғди. У хотинига ва кизларига ҳамма олтин заргарлик буюмларини қўйишларини айтди ва қолганлар – товоқга қўйди. Йетти куннинг ўзида оиласи ва мол-мулклари билан савдогар солиқ йиғувчисига борди.
Камбағал деҳқон ҳам бош ўтирмасди: у гуручни пишириб, гуруч унидан нон ва пишириқларни тайёрлади. Буларнинг барчаси товоқларга солиб, хотини ва кизларига бериб, солиқ йиғувчи уйига боришларини айтди. Деҳқон ўзи саватга пиширилган гуруч йиғиб, саватни йелкасига осиб, уларнинг орқасидан юрди.
Иккала Инлеи аҳолиси ва уларнинг оилалари солиқчига келганларида, у келтирган нарсаларига қаради, табассум қилди, лекин ҳеч нима демади. Кейин у ўз хизматчиларини чақириб, иккала оилани алоҳида уйга жойлаштиришни буюрди. Агар улар нима сўрасалар, уларга фақат сув беринглар.
Хизматкорлар хўжайинининг буйруғини бажаришди. Кулбада сувдан бошқа ҳеч нарса йўқ еди. Яқинда ҳамма оч қолди. Озиқ-овқат билан тўлиб-тошган деҳқон, ўз хотинини ва кизларини озиқлантирди. Бой одамнинг оиласини боқиш учун ҳеч нарсаси йўқ еди, чунки олтини йейишолмайди! У деҳқонни у билан бўлишишни сўради.
Деҳқон жавоб берди:
– Мен хурсанд бўлардим, лекин бу йерда қанча вақт ўтиришни билмайман. Мен қўрқаман, гўё менинг оилам оч қолмасин.
Кейин оч бой одам уни гуручни олтинга сотишни таклиф қилди, аммо деҳқон:
– Олтинни нима қилишим керак? Улар билан тўйиб бўлмайди!
Икки кундан кейин солиқ йиғувчи иккала оилани ҳам кулбадан озод қилишни буюрди. Кейин у камбағал деҳқонларнинг тўлақонли ва хушчақчақ еканини ва олтин билан осилган бой оилани бутун дунёга оч ва ғазабланганлигини кўрди.
– Хўш, нима муҳимроқ – гуруч ёки олтинми? – деб солиқчи сўради.
– Гуруҳ муҳимроқ. Гуручни екишимиз керак, – деди оч савдогар.
– Хўш, иккалангиз ҳам рози бўлдингиз, уйга қайтинглар! – солиқчи хулоса чиқариб, барчасини озод қилди.
Ўшандан бери Инлей аҳолиси кўплаб гуручларни сув остида қолган йерларда ва ёмғирли далаларда екишга киришди. Гуруч жуда кўп еди – мамлакатнинг барча аҳолисига йетар еди.
